BIR ROVIY RIVOYATI (MANZUMA)

Bu asli bir rivoyat, Misli muborak oyat. Tinglangiz, aylay bayon, Bo‘lsin  sizlarga  ayon. Uzoq o‘tgan zamonda Xosiyon degan tomonda. Bu hodisa bo‘lgandir, Jumla yoron bilgandir.             *** Qalb qalqdi, buzdi dilni, Bir mujda ezdi dilni. Xabar tarqaldi asta, «Shoh emish og‘ir xasta». U edi oqil, odil, Boshqarishga xo‘b, qobil. Endi kim bo‘larkin shoh? O‘zing panoh ber, olloh! Kimdan yog‘ar sharofat, Yoxud kimdan falokat, Debon xalq ko‘p yig‘ladi, O‘z qalbini tig‘ladi. Maslahatga bo‘lib jam’, Keldilar yosh, qari ham. «Kim endi shoh bo‘ladi? Kimning ko‘ngli to‘ladi?» Birov «ul»- der, birov «bul» Yurakka tushdi g‘ulg‘ul. Birov der: mayli bog‘bon, Bo‘lsin bizga mehribon. Oqsoqol der: «shoh tirik, Undan so‘rab ko‘raylik. Qolaversa, o‘g‘li bor, Balki, bo‘lar hukmdor.» Kirib bordi oqsoqol, Shoh yotardi bemajol. O‘rinlatgach duoni, Anglatdi muddaoni. Oqsoqol ko‘ngil berdi, Shoh esa shunday derdi: «El bo‘lsa bas, tinch ham to‘q, O‘zga manfaatim yo‘q. Kim bo‘lsa, mayli...