Dilobar Maxmarejabova: MUZLAGAN BALIQ
Ishdan qaytish har kuni bir xil. Ko‘chalar shovqin, mashinalar g‘uvillaydi, odamlar shoshadi, bolalar esa beg‘ubor kulib o‘ynamoqda. Hayot atrofimda tirik, ammo mening ichim jim. Qalbimda g‘alati bo‘shliq. Go‘yo nimadir yetishmaydi. Ammo nima? O‘zim ham bilmayman. Faqat yuragimning ich-ichida nimanidir so‘zlamoqchi bo‘lgan, ammo hech kim eshitmaydigan bir ovoz bor. Doimgidek kechki ovqat uchun o‘sha do‘konga kirdim. Sotuvchi yigit — odatdagi tabassumi, odatdagi salomi bilan qarshi oldi: — Assalomu alaykum, sizga qanday yordam bera olaman? Men esa yana jim. Nima olishimni bilmayman. Shunchaki yurib, javonlar orasida kezdim. Mevalar, shirinliklar, rang-barang mahsulotlar… va nihoyat muzlatgich qarshisida to‘xtadim. U yerda — muzlagan baliq. Ko‘zim bir zumda unga ilashdi. Qiziq, nega...
Continue reading