Dilobar Maxmarejabova: BEKATDAGI TADBIR…
Universitet darvozasi ortida shahar shovqini meni kutib turardi. Bugun tongdan hammasi teskari. Soat jiringlamadi, men esa bedor xayollar ichida tunimni yo‘qotdim. O‘lim… bo‘shliq… izsiz yo‘qolish kabi qora fikrlar miyamni kemirardi. Nega? Bilmadim. O‘zim ham o‘zimga begona edim. Avtobusga yugurdim – kechikdim. Yana 10 daqiqa. Dars boshlanishiga ham shuncha. Har soniya asabimni tortardi. Atrofimdagi odamlar ham, ko‘chalar ham, hatto hayotning o‘zi ham g‘ashimga tegayotgandek edi. Men hech kimdan emas, hayotdan jahl qilardim aslida. Darsga kirdim – kechikdim. Auditoriyada esa jimligim yanada kuchaydi. Kursdoshlarim yonimda, ammo ruhim olisda. Ichimda nimadir singan. Noma’lum bir sovuqlik yuragimni qisib turardi. Darslar, suhbatlar –...
Continue reading