O’zi, so’zi joiz voiz

Bor edi bir zamonda,

Rabot degan tomonda.

Donishmand voiz edi

So’zlari joiz edi.

Hamma uni tinglardi,

Tinglab turib anglardi.

Unga bo’lgan havasmand

Farzand, shogir, arjumand.

Biri dedi: ey ustoz,

Sizga yorliqdir e’zoz.

Menga so’z hunarini

Hunardan unarini

O’rgatsangiz deb keldim,

Obro’ shunda deb bildim.

Qancha bo’lsada haqqi

To’laydi otam naqdi

Bidirlardi tinmayin

Ustoz hayron: bundayin

Shogirdni ko’rmagandim

Unga yuz burmagandim

To’xta demagunimcha

Yo’qsa kun botmaguncha

Shogird to’xtamas edi

Ustoz “jim, bir pas”- dedi

Seni tushundim, bildim

Shunday qarorga keldim

So’zni so’zga ulaysan

Bidillaysan tinmaysan.

Boshqalarga nisbatan

Uch karra haq to’laysan.

“Nega?” dedi, u hayron

Cho’chib tushgandek quyon.

Ustoz miyig’ida kulib,

Uning ahvolin bilib

Asta so’zin boshladi,

Zimdan nazar tashladi.

O’zgalarga nisbatan

Senga xizmatim uch bor

Kuch sarflashim ham darkor.

Jim turib ham tinglashni

So’ng oqish ham anglashni

Keyin esa so’zlashni,

So’zni so’zga ulashni

O’rgatishim kerak ekan

Yo’qsa gulsiz sen tikan.

Tinglash madaniyatdan,

Anglash ma’naviyatdan,

So’zlashchi  ma’rifatdan

Xulqu odob iffatdan

Chetta turgan har voiz

So’zi tutmaydi joiz.

Bunga asos bor bilsang.

Bilib turib amal qilsang.

Til bir, quloq ikkita

Odamzodga berilgan

Tilga soqchi bo’lsin deb,

O’ttiz ikki tish terilgan.

Tinglashni o’rgan oldin

Aytilgan so’z mis bo’lsa

Aytilmagani oltin

So’zga quloq sol, ol tin

Ta’lim talabi nutqdir,

Tarbiyaniki xulqdir.

Voiz bo’lsa muqtadir

Voizlik asli taqdir.

O’zi bo’lsin yoqimli,

So’zi bo’lsin yuqumli.

So’zi bilan yondirsin,

Fikri bilan qondirsin.

Bilimini yetkazsin,

O’zga qalbga o’tkazsin.

Dildan g’ubor ketkazsin,

Shuytib ishin bitkazsin.

O’zi ham so’zi joiz

Haq so’zni desa voiz

Mantiqiy bo’lsa nutqi

Unga tahsin yuz foiz!