ABDUNABI HAMRO: SAVOL-JAVOB

SHOH MASHRAB VA MURIDINING SAVOL-JAVOBI

Mashrab:

Deding: “Mardman!” Nechun unda soqovdaysan? Oʻzing kimsan?
Kishi mard boʻlsa gar, soʻylar haqiqatni! Nechun jimsan?

Qara, mazlum toʻkar koʻzyosh, nechun koʻpdir egilgan bosh,
Qara, mehru muruvvat yoʻq, bagʻirlar tosh – nechun jimsan?

Yetimlar non soʻrab yigʻlar, yesirlar bagʻrini tigʻlar,
Amirlar ilkida qamchi ila tigʻlar – nechun jimsan?

Zulm haddan oshib ketdi, sabr kosa toshib ketdi,
Buzib din, soxta olimlar joʻshib ketdi – nechun jimsan?!

Murid:

Ayo pirim, tuting maʼzur… Faqat nafsimga hokimman,
Bu koʻhna charxi davvorni buzib boʻlmas — demak, jimman.

Zamon zoʻrdir – gapirmasman, koʻzim koʻrdir – gapirmasman,
Qarang, maddoh oʻtirgan yer hamon toʻrdir — demak, jimman.

Ilm-urfon qahat boʻldi, jahon zulmat ila toʻldi,
Taassufkim, kitobxonlik tamom oʻldi – demak, jimman.

Uzr, pirim, koʻzim yoshlab, yuribman topganim oshlab,
Qalam tutgan hama shoir emas Mashrab! Demak – jimman…

Abdunabi Hamro
2014 yil.

ШОҲ МАШРАБ ВА МУРИДИНИНГ САВОЛ-ЖАВОБИ

Машраб:

Дединг: “Мардман!” Нечун унда соқовдайсан? Ўзинг кимсан?
Киши мард бўлса гар, сўйлар ҳақиқатни! Нечун жимсан?

Қара, мазлум тўкар кўзёш, нечун кўпдир эгилган бош,
Қара, меҳру мурувват йўқ, бағирлар тош – нечун жимсан?

Етимлар нон сўраб йиғлар, есирлар бағрини тиғлар,
Амирлар илкида қамчи ила тиғлар – нечун жимсан?

Зулм ҳаддан ошиб кетди, сабр коса тошиб кетди,
Бузиб дин, сохта олимлар жўшиб кетди – нечун жимсан?!

Мурид:

Аё пирим, тутинг маъзур… Фақат нафсимга ҳокимман,
Бу кўҳна чархи давворни бузиб бўлмас — демак, жимман.

Замон зўрдир – гапирмасман, кўзим кўрдир – гапирмасман,
Қаранг, маддоҳ ўтирган ер ҳамон тўрдир — демак, жимман.

Илм-урфон қаҳат бўлди, жаҳон зулмат ила тўлди,
Таассуфким, китобхонлик тамом ўлди – демак, жимман.

Узр, пирим, кўзим ёшлаб, юрибман топганим ошлаб,
Қалам тутган ҳама шоир эмас Машраб! Демак – жимман…

Абдунаби Ҳамро
2014 йил.